രക്തം നിറച്ച മഷിപേനകള്..!
ക്ഷമിക്കുക..! ഞാന് മരിച്ചു..! നിങ്ങള്ക്ക് ഞാന് എത്ര ശല്യമാണ്; ജീവിതത്തിലും മരണത്തിലും..! ജീവിതത്തില് ഞാന് പുഴു തുല്യം..! ഈ നാലാം നാളും അതുതന്നെ..! അങ്ങനെ ആവാതിരുന്നത്, എന്റെ അക്ഷരങ്ങള്ക്കും, എന്റെ കരളിനെ ചുംബിച്ചിരുന്ന മദ്യ ത്തുള്ളികള്ക്കും....മാത്രം..!! എന്റെ ഒപ്പം ഉറങ്ങുന്ന പ്രിയ ശവങ്ങളെ... എന്തേ നിങ്ങള് ഒരു പേന കരുതിയില്ല..? എന്റെ പേനകള് മരണതിരക്കില്, എങ്ങോ നഷ്ടമായി..! ചിത്തഭ്രമ ആശുപത്രിയിലെ ഓര്മ്മകള് പോലെ, ഈ നാലുനാള് ഓര്മ്മകള്ക്ക് എന്റെ പേനകള് കൊതിയൂറിയേനെ..! നഷ്ടം നിങ്ങള്ക്ക്..! തിരക്കുകള് ഒഴിഞ്ഞെന്കില് തൈക്കാട്ട് ശ്മശാനത്ത് വീശുന്ന ചെറുകാറ്റ്നൊപ്പം ഞാന് എന്റെ പേനകളെ തിരഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ..!! (കവി അയ്യപ്പന് മരിച്ച രാത്രിയില് കുറിച്ചു വെച്ചത്..ഒരു പഴയ ബുക്കില് നിന്ന് കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇത് കിട്ടി.)