ഒരു ഗോതമ്പ് മണിയുടെ കഥ..!
അറിയുമോ..?
ഞാന്‍ ഒരു ഗോതമ്പ് ചെടിയാണ്..!
മുസൈബ്‌ ലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളില്‍ നിന്നും എത്തിയ ഒരു ചെടി..!
എനിക്ക് ഒരു കഥ പറയുവാന്‍ ഉണ്ട്.എന്റെ കഥ..!
എന്റെ ഒരു നീണ്ട യാത്രയുടെ കഥ..!
അറിയുമോ..അന്ന് ഞാന്‍ മൂന്നു വാരം മാത്രം പ്രായം ഉള്ള ഒരു സാധു ഗോതമ്പ് മണി ആയിരുന്നു..ഗോതമ്പ് പാല്‍മണം ഉള്ള ഒരു മണി..!
എന്റെ അമ്മ ചെടി നില്‍ക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ കണ്ണെത്താ ദൂരം സ്വര്‍ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള ഗോതമ്പ് വിളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പാടങ്ങള്‍..!എന്നും ഞാന്‍ കൊതിയോടെ ആ കാറ്റില്‍ ഉലയുന്ന...മതിപ്പിക്കും മണമുള്ള ആ കാഴ്ച നോക്കി നില്‍ക്കാറുണ്ട്...!
എന്റെ വരുംകാല നാളുകളെ സ്വപ്നം കണ്ടു...!
എന്റെ കൌമാരവും...എന്റെ യുവത്വം ന്റെ ആഘോഷങ്ങള്‍ ഞാന്‍ സ്വയം മറന്നു ആഘോഷിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലം...!
ഒരു ദിവസം..!
പതിവുപോലെ ഒരു ദിവസം...ഈ കാഴ്ചകളില്‍ മതിമറന്ന് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍...ആകാശത്ത് യന്ത്ര പറവകളുടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം...!
ഭയത്തോടെ ഞാന്‍ താഴേക്കു മുഖം കുനിച്ചു.ആ വയലേലകളില്‍ നിന്ന് എന്റെ ഉടയോന്മാര്‍ ജീവഭയം കൊണ്ട് ഓടുന്നതും ...ചിലര്‍ കരിഞ്ഞു വീഴുന്നതും...പാടങ്ങള്‍ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തീ കുണ്ടം ആകുന്നതും ഞാന്‍ മരണ ഭയത്തോടെ കണ്ടു..!
പിന്നെ കഠിനമായ വേനലില്‍ ഒരിറ്റു ദാഹജലമില്ലാതെ ആഴ്ചകള്‍..!
അരികിലൂടെ ഒഴുകുന്ന യൂഫ്രട്ടീസ് ന്റെ കൈവഴിക്കു ചുരത്താന്‍ കഴിയാതെ മാതൃ വേദനയുടെ രോദനം ഞാന്‍ കേട്ടൂ...ഞങ്ങള്‍ ആ ചെടികള്‍ മാത്രം...!
പിന്നെയും യുദ്ധങ്ങള്‍...!
ഞാന്‍ കണ്‍ തുറന്ന ദിനം മുതല്‍...ഞാന്‍ കണ്ടുവളര്‍ന്ന പരിചിത മുഖങ്ങള്‍ പലതും എന്റെ മുന്നില്‍ പിടഞ്ഞു വീണു മരിക്കുന്നത് കണ്ടു സ്വയം കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തു...!
ഒരു നാള്‍ ഒരു തീക്കുണ്ടം ആകാശത്ത് നിന്നെത്തി..എന്നെയും നശിപ്പിക്കട്ടെ...എന്നാഗ്രഹിച്ച നാളുകള്‍...!
ഒരു ദിവസം.
പുതിയ ചില മുഖങ്ങള്‍ ആ പാടത്തേക്ക് എത്തി..കൂടിയ തോല്‍ ചെരുപ്പുകള്‍ അണിഞ്ഞ,യുദ്ധകൊതി മാത്രം കൈമുതലായ ചില മനുഷ്യ കോലങ്ങള്‍...!
ഞാന്‍ വളര്‍ന്ന ആ വയലേലകള്‍ അവര്‍ ചവിട്ടിമെതിച്ചു...!
എന്റെ ഉടയോന്മാരെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി വെടി വെച്ചു അവര്‍ ആഹ്ലാധിച്ചു...!
യൂഫ്രാട്ടീസിന്റെ നിറം ഒരുവേള ചുമന്നിരുന്നുവോ എന്ന് ശങ്ക തോന്നിയിരുന്ന നാളുകള്‍...!
ഒരിറ്റു ദാഹജലത്ത്തിനു ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന എന്റെ അമ്മചെടിക്ക് എന്റെ ഉടയോന്മാരുടെ രക്തം കുടിച്ചു ദാഹം തീര്‍ക്കേണ്ടി വന്നു...!
അന്ന് ഒരു ദിവസം..!
എന്റെ തലയ്ക്കു മുകളില്‍ ഒരു തടിച്ച തോല്ചെരുപ്പു വന്നു വീണു..!
ഞാന്‍ നോക്കിനില്‍ക്കെ എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍...ആ ചെളി മണ്ണില്‍...ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്ന് ഇല്ലാതെ ആകുന്നതു കണ്ടു മനസ്സും ശരീരവും...വെന്തു പോയതുപോലെ ആയ നിമിഷങ്ങള്‍...!
അന്ന്, അത് എന്റെ ഭാഗ്യമോ...എന്റെ ദൌര്‍ഭാഗ്യമോ ...ആ തോല്‍ ചെരുപ്പിന്റെ വിടവില്‍ ഞാന്‍ പെട്ട് പോയി...!
ഭയന്നു വിറച്ചിരുന്ന മണിക്കൂറുകള്‍...പിന്നെ ദിനങ്ങള്‍....പിന്നെ അത് ആഴ്ചകള്‍...!
..ഒരുനാള്‍...ഏതോ...ഒരു തീയില്‍...അല്ലെങ്കില്‍...ഒരൊറ്റ പ്രഹരത്തില്‍...അവസാനിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു ജീവിച്ച നാളുകള്‍...!
എന്റെ ഉടയോന്മാരുടെ പെങ്ങന്മാര്‍ എന്റെ മുന്നില്‍ തുണി അഴിക്കപ്പെട്ടു...!
മൃഗ തുല്യമായി അബു ഗുരൈബയിലെ ജയിലുകളില്‍ എന്റെ ഉടയോന്മാര്‍ ജീവിക്കുന്നത് ...പീടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്...എല്ലാം ഞാന്‍ ചെരുപ്പിന്റെ വിടവിലൂടെ കണ്ടു...!
കാമ വൈക്രുത ത്തിന്റെ പുതിയ കാഴ്ചകള്‍...കണ്ടു കണ്ണുകള്‍...ഘനീഭവിക്ക്പ്പെട്ടു ...!
മനുഷ്യരെ പോലെ...ഒന്നിഴഞ്ഞു നീങ്ങാന്‍ കൊതി തോന്നിയ നാളുകള്‍...!
ഒരു ഉറുമ്പ് എങ്കിലും എന്നെ തിന്നു തീര്‍ക്കട്ടെ എന്ന് കൊതിച്ച നാളുകള്‍...!
അങ്ങനെ....മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം....ആ കാലില്‍ നിന്ന് എന്നെയും ആ തോല്ചെരുപ്പിനെയും ആ മൃഗ തുല്യന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു...!
ആ തോല്ചെരുപ്പിനും...മറ്റു ആവശ്യം ഇല്ലാത്ത വസ്തുക്കള്‍ക്കും ഒപ്പം ഒരിക്കല്‍ ഒരു ട്രാക്കില്‍ അല്‍ ബസ്ര യിലേക്ക് ഒരു യാത്ര...!
ഈ പഴയ വസ്തുക്കള്‍ ഒക്കെ പൊടിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക്...!
ഞാന്‍ എന്റെ അല്പം മാത്രം അവശേഷിക്കുന്ന ചെറിയ ഒരു പാടയിലേക്ക് സ്വയം ഒതുങ്ങി...കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു...സര്‍വ്വെശ്വരനോട് എന്റെ കണ്ണുകള്‍ കണ്ട കാണാന്‍ പാടില്ലാത്ത കാഴ്ചകളെ തൊട്ടു മാപ്പ് അപേക്ഷ നല്‍കി.....!
ഒരാള്‍ നടന്നു വന്നു...ഞാന്‍ ഇരിക്കുന്ന ആ ചെരുപ്പ് എടുത്തു കാലില്‍ ഇട്ടു...!
അതെ അയാള്‍ ആ നാട്ടുകാരന്‍ തന്നെ...അയാള്‍ ആരാണ് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല...അയാള്കൊപ്പം...ഞാനും നടന്നു...!
പിന്നെയും ദിനരാത്രങ്ങള്‍...!
ഒടുവില്‍....സമാരയിലെക്കുള്ള ഒരു യാത്രക്കിടയില്‍...ആ തോല്‍ ചെരുപ്പില്‍...ഞാന്‍ ഇരുന്ന ആ വിടവിലേക്ക് ഒരു മണ്‍ കട്ട കയറി...അയാള്‍...ആ ചെരുപ്പ് ഊരി ആ മണ്‍ ചെളി കുത്തി കളഞ്ഞു...!
ആ മണ്‍ കട്ടക്കൊപ്പം ഞാനും ആ സമാറയിലെ മണ്ണിലേക്ക് വീണു..!
ഞാന്‍ ആദ്യം ഒന്ന് നോക്കി...ആകാശത്ത് മഴ ക്കാറുകള്‍ ഉരുണ്ടു കൂടുന്നു...!
ഞാന്‍ വീണ മണ്‍ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഗോതമ്പ് ചെടികള്‍ നില്‍ക്കുന്നിടത്തെക്ക് കാറ്റിനൊപ്പം ഞാന്‍ നീങ്ങി...പിന്നെ...എല്ലാ സങ്കടവും...പാപവും കഴുകും പോലെ ഒരു മഴ...!
ഞാന്‍ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു...!
എന്നില്‍..ഒരു കുഞ്ഞിക്കാല്‍ മുള പോട്ടുംപോലെ എനിക്ക് തോന്നി...!
മൂന്നു നാള്‍...ആ മൂന്നു നാള്‍...ഞാനും ദൈവവുംകണ്ടുമുട്ടിയ സമയങ്ങള്‍...!
മൂന്നാം നാള്‍...ഇതാ...ഈ കഥ മുഴുവന്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ത്ത ഈ ചെടി...ഈ ലോകത്തെ കണ്ടു...!
ഇതാണ് എന്റെ കഥ...!
ഞാന്‍ ഒരു ഗോതമ്പ് ചെടിയാണ്..!
മുസൈബ്‌ ലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളില്‍ നിന്നും എത്തിയ ഒരു ചെടി..!
എനിക്ക് ഒരു കഥ പറയുവാന്‍ ഉണ്ട്.എന്റെ കഥ..!
എന്റെ ഒരു നീണ്ട യാത്രയുടെ കഥ..!
അറിയുമോ..അന്ന് ഞാന്‍ മൂന്നു വാരം മാത്രം പ്രായം ഉള്ള ഒരു സാധു ഗോതമ്പ് മണി ആയിരുന്നു..ഗോതമ്പ് പാല്‍മണം ഉള്ള ഒരു മണി..!
എന്റെ അമ്മ ചെടി നില്‍ക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ കണ്ണെത്താ ദൂരം സ്വര്‍ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള ഗോതമ്പ് വിളഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പാടങ്ങള്‍..!എന്നും ഞാന്‍ കൊതിയോടെ ആ കാറ്റില്‍ ഉലയുന്ന...മതിപ്പിക്കും മണമുള്ള ആ കാഴ്ച നോക്കി നില്‍ക്കാറുണ്ട്...!
എന്റെ വരുംകാല നാളുകളെ സ്വപ്നം കണ്ടു...!
എന്റെ കൌമാരവും...എന്റെ യുവത്വം ന്റെ ആഘോഷങ്ങള്‍ ഞാന്‍ സ്വയം മറന്നു ആഘോഷിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലം...!
ഒരു ദിവസം..!
പതിവുപോലെ ഒരു ദിവസം...ഈ കാഴ്ചകളില്‍ മതിമറന്ന് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍...ആകാശത്ത് യന്ത്ര പറവകളുടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം...!
ഭയത്തോടെ ഞാന്‍ താഴേക്കു മുഖം കുനിച്ചു.ആ വയലേലകളില്‍ നിന്ന് എന്റെ ഉടയോന്മാര്‍ ജീവഭയം കൊണ്ട് ഓടുന്നതും ...ചിലര്‍ കരിഞ്ഞു വീഴുന്നതും...പാടങ്ങള്‍ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തീ കുണ്ടം ആകുന്നതും ഞാന്‍ മരണ ഭയത്തോടെ കണ്ടു..!
പിന്നെ കഠിനമായ വേനലില്‍ ഒരിറ്റു ദാഹജലമില്ലാതെ ആഴ്ചകള്‍..!
അരികിലൂടെ ഒഴുകുന്ന യൂഫ്രട്ടീസ് ന്റെ കൈവഴിക്കു ചുരത്താന്‍ കഴിയാതെ മാതൃ വേദനയുടെ രോദനം ഞാന്‍ കേട്ടൂ...ഞങ്ങള്‍ ആ ചെടികള്‍ മാത്രം...!
പിന്നെയും യുദ്ധങ്ങള്‍...!
ഞാന്‍ കണ്‍ തുറന്ന ദിനം മുതല്‍...ഞാന്‍ കണ്ടുവളര്‍ന്ന പരിചിത മുഖങ്ങള്‍ പലതും എന്റെ മുന്നില്‍ പിടഞ്ഞു വീണു മരിക്കുന്നത് കണ്ടു സ്വയം കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തു...!
ഒരു നാള്‍ ഒരു തീക്കുണ്ടം ആകാശത്ത് നിന്നെത്തി..എന്നെയും നശിപ്പിക്കട്ടെ...എന്നാഗ്രഹിച്ച നാളുകള്‍...!
ഒരു ദിവസം.
പുതിയ ചില മുഖങ്ങള്‍ ആ പാടത്തേക്ക് എത്തി..കൂടിയ തോല്‍ ചെരുപ്പുകള്‍ അണിഞ്ഞ,യുദ്ധകൊതി മാത്രം കൈമുതലായ ചില മനുഷ്യ കോലങ്ങള്‍...!
ഞാന്‍ വളര്‍ന്ന ആ വയലേലകള്‍ അവര്‍ ചവിട്ടിമെതിച്ചു...!
എന്റെ ഉടയോന്മാരെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തി വെടി വെച്ചു അവര്‍ ആഹ്ലാധിച്ചു...!
യൂഫ്രാട്ടീസിന്റെ നിറം ഒരുവേള ചുമന്നിരുന്നുവോ എന്ന് ശങ്ക തോന്നിയിരുന്ന നാളുകള്‍...!
ഒരിറ്റു ദാഹജലത്ത്തിനു ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന എന്റെ അമ്മചെടിക്ക് എന്റെ ഉടയോന്മാരുടെ രക്തം കുടിച്ചു ദാഹം തീര്‍ക്കേണ്ടി വന്നു...!
അന്ന് ഒരു ദിവസം..!
എന്റെ തലയ്ക്കു മുകളില്‍ ഒരു തടിച്ച തോല്ചെരുപ്പു വന്നു വീണു..!
ഞാന്‍ നോക്കിനില്‍ക്കെ എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍...ആ ചെളി മണ്ണില്‍...ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്ന് ഇല്ലാതെ ആകുന്നതു കണ്ടു മനസ്സും ശരീരവും...വെന്തു പോയതുപോലെ ആയ നിമിഷങ്ങള്‍...!
അന്ന്, അത് എന്റെ ഭാഗ്യമോ...എന്റെ ദൌര്‍ഭാഗ്യമോ ...ആ തോല്‍ ചെരുപ്പിന്റെ വിടവില്‍ ഞാന്‍ പെട്ട് പോയി...!
ഭയന്നു വിറച്ചിരുന്ന മണിക്കൂറുകള്‍...പിന്നെ ദിനങ്ങള്‍....പിന്നെ അത് ആഴ്ചകള്‍...!
..ഒരുനാള്‍...ഏതോ...ഒരു തീയില്‍...അല്ലെങ്കില്‍...ഒരൊറ്റ പ്രഹരത്തില്‍...അവസാനിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു ജീവിച്ച നാളുകള്‍...!
എന്റെ ഉടയോന്മാരുടെ പെങ്ങന്മാര്‍ എന്റെ മുന്നില്‍ തുണി അഴിക്കപ്പെട്ടു...!
മൃഗ തുല്യമായി അബു ഗുരൈബയിലെ ജയിലുകളില്‍ എന്റെ ഉടയോന്മാര്‍ ജീവിക്കുന്നത് ...പീടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്...എല്ലാം ഞാന്‍ ചെരുപ്പിന്റെ വിടവിലൂടെ കണ്ടു...!
കാമ വൈക്രുത ത്തിന്റെ പുതിയ കാഴ്ചകള്‍...കണ്ടു കണ്ണുകള്‍...ഘനീഭവിക്ക്പ്പെട്ടു ...!
മനുഷ്യരെ പോലെ...ഒന്നിഴഞ്ഞു നീങ്ങാന്‍ കൊതി തോന്നിയ നാളുകള്‍...!
ഒരു ഉറുമ്പ് എങ്കിലും എന്നെ തിന്നു തീര്‍ക്കട്ടെ എന്ന് കൊതിച്ച നാളുകള്‍...!
അങ്ങനെ....മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം....ആ കാലില്‍ നിന്ന് എന്നെയും ആ തോല്ചെരുപ്പിനെയും ആ മൃഗ തുല്യന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു...!
ആ തോല്ചെരുപ്പിനും...മറ്റു ആവശ്യം ഇല്ലാത്ത വസ്തുക്കള്‍ക്കും ഒപ്പം ഒരിക്കല്‍ ഒരു ട്രാക്കില്‍ അല്‍ ബസ്ര യിലേക്ക് ഒരു യാത്ര...!
ഈ പഴയ വസ്തുക്കള്‍ ഒക്കെ പൊടിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക്...!
ഞാന്‍ എന്റെ അല്പം മാത്രം അവശേഷിക്കുന്ന ചെറിയ ഒരു പാടയിലേക്ക് സ്വയം ഒതുങ്ങി...കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു...സര്‍വ്വെശ്വരനോട് എന്റെ കണ്ണുകള്‍ കണ്ട കാണാന്‍ പാടില്ലാത്ത കാഴ്ചകളെ തൊട്ടു മാപ്പ് അപേക്ഷ നല്‍കി.....!
ഒരാള്‍ നടന്നു വന്നു...ഞാന്‍ ഇരിക്കുന്ന ആ ചെരുപ്പ് എടുത്തു കാലില്‍ ഇട്ടു...!
അതെ അയാള്‍ ആ നാട്ടുകാരന്‍ തന്നെ...അയാള്‍ ആരാണ് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല...അയാള്കൊപ്പം...ഞാനും നടന്നു...!
പിന്നെയും ദിനരാത്രങ്ങള്‍...!
ഒടുവില്‍....സമാരയിലെക്കുള്ള ഒരു യാത്രക്കിടയില്‍...ആ തോല്‍ ചെരുപ്പില്‍...ഞാന്‍ ഇരുന്ന ആ വിടവിലേക്ക് ഒരു മണ്‍ കട്ട കയറി...അയാള്‍...ആ ചെരുപ്പ് ഊരി ആ മണ്‍ ചെളി കുത്തി കളഞ്ഞു...!
ആ മണ്‍ കട്ടക്കൊപ്പം ഞാനും ആ സമാറയിലെ മണ്ണിലേക്ക് വീണു..!
ഞാന്‍ ആദ്യം ഒന്ന് നോക്കി...ആകാശത്ത് മഴ ക്കാറുകള്‍ ഉരുണ്ടു കൂടുന്നു...!
ഞാന്‍ വീണ മണ്‍ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഗോതമ്പ് ചെടികള്‍ നില്‍ക്കുന്നിടത്തെക്ക് കാറ്റിനൊപ്പം ഞാന്‍ നീങ്ങി...പിന്നെ...എല്ലാ സങ്കടവും...പാപവും കഴുകും പോലെ ഒരു മഴ...!
ഞാന്‍ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു...!
എന്നില്‍..ഒരു കുഞ്ഞിക്കാല്‍ മുള പോട്ടുംപോലെ എനിക്ക് തോന്നി...!
മൂന്നു നാള്‍...ആ മൂന്നു നാള്‍...ഞാനും ദൈവവുംകണ്ടുമുട്ടിയ സമയങ്ങള്‍...!
മൂന്നാം നാള്‍...ഇതാ...ഈ കഥ മുഴുവന്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ത്ത ഈ ചെടി...ഈ ലോകത്തെ കണ്ടു...!
ഇതാണ് എന്റെ കഥ...!
Comments